Week 10 & 11

Lieve kijkbuiskinderen, het moment is reeds aangebroken: de laatste update van ons super educatieve en pedagogisch verantwoorde reisblog is daar. Heel toepasselijk ben ik dit in de allerlaatste minuten van onze Zuid- Amerika reis op het vliegveld aan het schrijven, wachtend op het vliegtuig terug naar Holanda...

De laatste 2 weken hebben in het thema gestaan van relaxen (na alle actieve dingen die we hebben gedaan waren we wel even toe aan een vakantie in onze vakantie #toughlife). Na Arequipa zijn we via Nasca (waar we op een uitzichttoren wel 2 Nasca-lijnen-figuren konden zien: jaaaa was er spannend) naar Huacachina gereden. Huacachina is een oaseplaatsje midden in de woestijn. Hier was in het "dorpje" (lees: 1 straat met alleen hostels en restaurants) weinig te doen maar buiten het dorpje hebben we een van de vetste dingen tot nu toe gedaan: sand boarden. Hiervoor gingen we eerst met een sand buggy (een soort open jeep) de woestijn in om vervolgens met 100 km/h de duinen op en af te sjezen (ik heb nog nooit zo veel geschreeuwd (en heb tevens nog nooit zo veel zand in m'n mond gekregen)). Nadat we onze longen uit onze lijven hadden gegild stopten we boven op een duin om met een snowboard de duin af te gaan. In het begin deden we duinen van zo'n 40 meter stijl naar beneden (toen heb ik al aardig in m'n broek gepoept van angst) maar uiteindelijk kwamen we bij duinen aan van meer dan 200 meter (!!!!) hoog. Nog trilled van de adrenaline stapten we na een tijd weer de buggy in om tijdens een prachtige zonsondergang door de woestijn terug naar Huacachina te rijden. 

Hier aangekomen konden we meteen de bus weer in (de buschauffeur was niet zo blij met ons aangezien er meer zand in onze kleding/haren/schoenen zat dan in de hele woestijn) om naar Paracas te rijden (een strandplaats omringd door een van de droogste woestijnen ter wereld). Hier kwamen we in de avond aan en zijn toen met een groepje mensen uit de bus uiteten geweest, hebben we een potje pool gespeeld en (hoogtepunt van de dag) gezwommen in de 2 (!) zwembaden van ons hostel. Jaaaa life's pretty good ;)

De volgende dag zijn we met hetzelfde groepje naar de Ballestas eilanden (a.k.a. the poor man's Gallapagos) gegaan. Hiervoor moesten we met een speedboot de zee op (achteraf hadden we net zo goed kunnen zwemmen want na een paar minuten waren we al helemaal doorweekt omdat wij het geweldige idee hadden om achterin de boot te zitten wet later de splash zone der splash zones bleek te zijn...) en kwamen we langs een eiland met de Candellera (een Nascalijn gelijkende vorm uitgekerfd in een berg) en uiteindelijk bij de Ballestas eilanden. Hier hebben we genoten (nou ja ik heb genoten, Daan werd gewoon weg hysterisch van blijdschap) van pinguïns, zeeleeuwen en tig vogels (voor alle namen moet je Daan maar vragen). 

In Paracas zijn we een paar daagjes gebleven om lekker aan het zwembad en strand te chillen. Ook zijn we nog naar een natuurreservaat gegaan waar je een geweldig mooi contrast heb tussen een van de droogste woestijnen en een van de rijkste zeeën ter wereld.

Na Paracas zijn we naar Lima gereden. Onderweg zijn we echter nog gestopt bij een gigantisch landhuis uit de Koloniale tijd. Het huis zelf was al super interessant maar wat eigenlijk de attractie was waren de slaventunnels. Ja je leest het goed: slaventunnels... Onder het huis en het landgoed rondom het huis loopt zo ongeveer 17 km aan tunnels. Dit was bedoeld om de slaven in het huis te sneaken zodat de eigenaren geen belasting over ze hoefden te betalen. De tunnels waren enorm creepy omdat ze heel smal en laag waren, er geen licht was en er enorm veel slaven zijn gestorven aangezien ze soms wel maanden in de tunnels moesten blijven (en dus ook slapen!). Een erg gezellig uitstapje dus...

Zaterdagnacht kwamen we in Lima aan en sjonguh jonguh wat waren wij in cultuurshock! Na 2,5 maand door de meest arme gebieden gereisd te hebben kwamen we nu opeens in een stad waar er gigantische villa's en wolkenkrabbers stonden, de restaurants amper te betalen waren en waar er gewoon prullenbakken op straat stonden (moet je nagaan hoe andere steden er aan toe waren als we dit shockerend vonden). Aangezien alles dus best wel duur was hebben we - naast onszelf lekker te hebben gemaakt door rond te lopen in de winkels met de mooiste kleren en het lekkerste eten - niet heel veel kunnen doen. Wel zijn we naar de bioscoop gegaan (wat dan weer de helft van de prijs is als in Nederland) en wezen bowlen (dito). Lima was dus niet perse spectaculair maar we hebben ons prima vermaakt.

Nu zitten we te wachten tot we mogen boarden en dan zijn we over een paar uur al weer in ons koude kikkerlandje... Er valt dus niets anders meer te zeggen dan: Tot zo!! :)

Chau,

Dave & Moose